تکیه دولت به ملت؛ یگانه راه کارآمدی

به گزارش سایت خبری مدآرا : کمال الدین پیرموذن در یادداشتی به شرایط اقتصادی کشور پرداخت و در بخشی از آن نوشت: با توجه به تقلیل جهانی قیمت نفت، موانع حاد صادرات نفت ایران و نیز سرمایه بین نسلی بودن آن، گاه آن فرارسیده است که دولت به جای نفت، به مردم تکیه زند و از ذخایر دانش، آگاهی، فنون و تجربه آنان بهره گیرد.

در این یادداشت آمده است:

دولت های معاصر ایران به طور سنتی و تاریخی، بر نفت تکیه زده اند، کارهای خود را با درآمد نفت سامان داده اند و ناکارائی های خود را با آن پوشانده اند. اکنون، با توجه به تقلیل جهانی قیمت نفت، موانع حاد صادرات نفت ایران و نیز سرمایه بین نسلی بودن آن، گاه آن فرارسیده است که دولت به جای نفت، به مردم تکیه زند و از ذخایر دانش، آگاهی، فنون و تجربه آنان بهره گیرد. مردم تنها مشروعیت نیستند، بلکه آنان منشأ آگاهی، دانش واطلاعاتند. بنابراین نه تنها، دولت مردم سالاری حقیقی، دولتی است که در اعمال حاکمیت خویش به رأی مردم تکیه کند، بلکه در دنیای امروز، دولت کارآمد؛ نیز دولتی است که به دانش، آگاهی و اطلاعات مردم به عنوان سرمایه بنگرد، به آن تکیه زند و از آن به نیکی بهره گیرد.

در شرایط فعلی، دولت چاره ای جز، تغییر ساختار نظام اقتصاد کشور و تجدید نظر و بازنگری در برنامه های اقتصادی آن نیست. همچنین با شرایطی که اکنون اقتصاد جامعه ایران درگیر آن است، بهترین و تخصصی ترین کابینه ها نیز حداقل در کوتاه مدت تحول اساسی نمی تواند ایجاد کند.

دولت مسئولانه و مجدانه بایستی همه اندیشه ها را به میدان کشاند و به همه تجربه ها فراخوان دهد. بی شک بدون مشارکت موثر و واقعی مردم، حل مشکلات حاد اقتصادی کشور، میسور نیست.

وزارتخانه های این دیار، علیرغم ظاهرشان، بر مردم سالاری استوار نیستند و فرآیند مشارکت موثر کارشناسی در تصمیم سازی، در آنها مختل است. فرآیند مشارکت عمومی را، دولت و مجلس، به ویژه تیم اقتصادی دولت باید بنحو شایسته در تصمیم سازی تجربه کند.

همانطوریکه اقتصاد مولد آلمان با تغییر سیاست های اقتصادی جنگی به سیاست های پیشروانه و تولید محور از ویرانه های جنگ سر بر آورد، در ایران نیز، با رقابتی کردن فضای اقتصادی کشور، توجه عملی به رویکردهای صنعتی مدرن و تدوین سیاست های داخلی پایدار و مقاوم و … می توان این موفقیت را تجربه کرد.

در شرایط فعلی، بقای شرافتمندانه کشورها، مستقیماً به توانمندی اش در علم و تکنولوژی بستگی دارد فلذا دولتمردان از دیدگاه عالمان جوان و سالخورده اقتصاد، بایستی بجد بهره های کافی و وافی، بگیرند.

عموم صاحب منصبان حکومت، برخلاف قانون اساسی، برخلاف اراده عمومی و توصیه های همه بزرگان مبنی بر رعایت صرفه جویی و جلوگیری از ریخت و پاش، در تصویب بودجه های کشور، سیاستی برخلاف سیاست های کلان نظام دایر بر هدایت بودجه به نفع طبقات کم درآمد ملت و محرومیت زدایی در کشور، نباید گزینش کنند و جلوی میدان داری خواص غیر ضرور را، در تاراج منابع خزانه کشور بگیرند.

دولت و نمایندگان ملت بایستی همه اهتمام خویش را، در حل مشکلات معیشتی عموم ملت و حل معضلات اقتصادی جامعه به ویژه در بحث تورم، گرانی و بیکاری آحاد مردم مصروف سازند. اقتصاد مقاومتی که همانا مقاومتی پویا در رسیدن به اهداف ملک و ملت است بجد مورد پیگیری قرار گیرد.

بی تردید توسعه پایدار و متوازن در بخش های مختلف جامعه با شناخت عموم پتانسیل ها مزیت های اقتصادی و سرمایه گذاری و بهره برداری از آنها بطور عام و با شکل گیری توسعه پایدار در منابع حیاتی آب کشور، بطور خاص، امکان پذیر است و این وقتی میسر است که ضمن مطالعه پیرامون میزان و نحوه برداشت از آب مناطق، مطالعه لازم جهت حفظ اکوسیستم و تامین آب شرب و کشاورزی استان های کشور نیز صورت پذیرد. طرح آمایش سرزمینی هم، نه صرفاً، با توجه به چند شهر و قطبی نمودن کشور، که باعث تشدید مشکلات کشور گردیده است، بلکه با توجه به استعدادها و قابلیت های عموم شهرستان ها و استفاده بهینه و تخصیص عادلانه منابع محدود کشور جهت به فعالیت درآوردن پتانسیل های بالقوه آنها، صورت پذیرد تا استعدادهای نهفته و عظیم، را در شهرستان های کشور، بتوان بارور نمود.