به گزارش سایت خبری مدآرا؛ سیدمحمود علایی طالقانی که پیش از انقلاب، در فعالیتهای سیاسی نقشی جدی ایفا میکرد، چندینبار توسط رژیم پهلوی زندانی و تبعید شد. او پس از انقلاب با وجود خستگی بسیار از سالها فعالیت سیاسی، به عنوان یکی از رهبران انقلاب سال ۵۷ کنار مسوولان جدید ماند و پس از ترور مرتضی مطهری، ریاست شورای انقلاب را برعهده گرفت. آیتالله طالقانی در روزهای پایانی عمرش از سوی بنیانگذار انقلاب به عنوان امام جمعه تهران معرفی شد و پس از آن وارد مجلس خبرگان قانون اساسی شد.
آیتالله طالقانی البته در زمان حیاتش خواستار تشکیل مجلس در مسجد بود و با استناد به مجلس مسلمانان در صدر اسلام که به شکل دایره روی زمین نشسته و مجلس آنها صدر و ذیل نداشت تا جایی که واردین و نمایندگان قبایل و کشورهای خارجی رسول خدا را چون هیچگونه امتیازی در جایگاه و لباس از دیگران نداشت، نمیشناختند، خود هم در جلسه افتتاحیه مجلس خبرگان (۲۸ مرداد ماه ۱۳۵۸) هنگامی که با کمی تاخیر وارد مجلس شد، در تعجب حضار به جای نشستن روی کرسیهای مجلس، روی زمین نشست. اقدامی که به یکی از ماندگارترین تصاویر از جلسات ابتدایی مجلس در ابتدای انقلاب تبدیل و موجب شد تا چند نفر از نمایندگان هم به نشانه احترام با ترک صندلیهایشان روی زمین کنار او بنشینند.
حضور آیتالله در مجلس خبرگان اما چندان دوام نیاورد و طالقانی تنها ۲ ماه بعد به طرز مشکوکی درگذشت؛ مرگ مشکوکی که علت آن را قطع بودن تلفن دفتر و منزل آیتالله و همچنین احتمال توطئه خارجیها -از شوروی کمونیست تا انگلستان امپریالیست- اعلام کردند. هرچه بود، درگذشت آیتالله طالقانی -چه به طور طبیعی چه با دخالت انسانی- در هجدهم شهریور ماه ۱۳۵۸ رقم خورد و او جان خود را از دست داد تا جمهوری اسلامی از همان روزهای نخست، از همراهی یکی از تاثیرگذارترین رهبرانش محروم بماند.