نتایج زنده
به گزارش سایت خبری مدآرا؛ اوج درخشش این گونه سینمایی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بود که آثاری به‌یادماندنی از فیلمسازان جوان خلق شد. اما رفته‌رفته با پایان یافتن جنگ و دو دهه پس از آن با ورود به دهه ۸۰ رنگ و بوی آثار جنگی نیز تغییر یافت و ساخت این گونه سینمایی کم‌کم به دست فراموشی سپرده شد، تا حدی که در دهه ۹۰ تولید این آثار به تعداد انگشتان دست رسید. این در حالی است که همواره جنگ موضوعی جذاب برای ساخت آثار سینمایی در جهان است و می‌تواند سال‌ها حرف برای گفتن داشته باشد.
ناصر شفق تهیه‌کننده فیلم‌های “حماسه مجنون”، “باغ سید”، “پرواز در نهایت”در این زمینه گفت: ما در عرصه فرهنگ از اول نگاه منسجمی نداشتیم. به‌نوعی می‌خواهم نه‌تنها تحجری، که آقای معصومی گفتند و نگاه بسته‌ای که وجود داشت را تأیید کنم، بلکه می‌خواهم بگویم من وقتی می‌خواستم اولین جشنواره فیلم پس از انقلاب را برگزار کنم به من اجازه ندادند و گفتند باید اسم آن را عوض کنید. گفتم چرا؟ گفتند جشن نباید باشد! گفتم چه چیز جشن بد است؟ گفتند بگذارید سوگواره، ما با این تحجر و نگاه بسته مواجه بودیم و بالاخره در نهایت یادواره تئاتر ۱۷ شهریور و یادواره فیلم وحدت را در تبریز، برای اولین بار با پیام دلنشین مقام معظم رهبری که آن موقع رئیس جمهور بودند، برگزار کردیم و همان سال طرح و ایده آن را به تهران آوردیم. یادم است که تئاتر را خودمان برگزار کردیم و برای فیلم نیز به دنبال مسئولی بودیم که این کار را انجام بدهد. ابتدا پیش آقای کلهر رفتیم که چندان از آن استقبال نکردند ولی آقای مهدی مسعود شاهی که مسئولیتی داشتند کمک شایانی کردند تا این جشنواره با کمک مؤثر محمدمهدی حیدریان و بچه‌های تبلیغات تبریز برگزار شود. مشکل قرائت‌های مختلف از شکل تبلیغات بود. قدمای سینما بسیار موافق برگزاری جشنواره بودند و نسل جوان در تب و تاب نوآوری و نام‌آوری دست‌به‌دست هم دادند که این جشنواره با تجربه برگزاری جشنواره وحدت شکل بگیرد و این سختی‌ها طبیعی است. برخی از علما در سال ۱۳۱۵ وقتی بلندگو آمد، گفتند این بوق شیطانی است و ما حاضر نیستیم از این بوق شیطانی استفاده کنیم، اما الآن اگر این بوق شیطانی در یک مجلس وعظ، نباشد واعظ قهر می‌کند.
- منبع خبر : هنر آنلاین
