سید مسیح میرجعفری منتقد سینما در یادداشتی که در اختیار سایت مدارا قرار داد نوشت: مهمترین اشکال “عیّار تنها” تحقیق ضعیف پشت فیلم است. فیلمساز صرفاً با شناختی که از قبل نسبت به بیضایی داشته نمیتواند، خیلی به ما اطلاعات دهد. اطلاعاتی که احتمالاً از همان دوران دانشجویی خودش به روز نشده و هیچ عمقی نیافته است. او غیر از نامبردن آثار بیضایی، کاری نمیکند. اطلاعاتی که به ما میدهد چندان تازگی ندارد و نکته خاصی به ما اضافه نمیکند. برعکس آنچه در عنوان فیلم وجود دارد، این فیلم اصلاً به بررسی آثار بهرام بیضایی نمیپردازد و حتی معرفی درستی از این آثار برای کسانی که آنها را نمیشناسند ارائه نمیدهد. مستندساز سعی میکند نظرات خود را درباره آثار بیضایی به مخاطب ارائه دهد که این کار اصلاً مناسب یک مستند نیست. در خلال این اطلاعات بیپشتوانه مستندساز میگوید “باشو غریبه کوچک” همواره به عنوان بهترین فیلم در ایران انتخاب شده است! استفاده بدون احتیاط از لفظ “همواره” احتمال اشتباه را بالا میبَرَد. حال آنکه باشو اگرچه در ده یا پنج فیلم برتر قرار گرفته اما مثلاً در نظرسنجیهای مجله فیلم تا کنون بهترین فیلم انتخاب نشدهاست.
فیلم به وضوح از اولین لحظه صاحب یک دیدگاه سیاسی است. همین که فیلم برای رادیو فردا ساخته شده، نوید چنین دیدگاهی را میدهد اما فیلم بارها و بارها بر سانسور تاکید میکند و اصلاً عمده سوالات از بیضایی را معطوف به سانسور و اجحافهایی میکند که در حق او شدهاست. اما همین تحقیقات ضعیف باعث میشود، او حتی هیچ نکته ویژهای را درباره این سانسورها بیان نمیکند. اصلاً بیضایی میگوید که نمیخواهد در مورد این مسائل صحبت کند ولی فیلمساز که هیچ زوایهای به نگاه خودش نسبت به بیضایی و آثارش ندادهاست، مجبور است همین خط را ادامه دهد. در فیلم مدام گفته میشود که بیضایی سانسور شدهاست. ما این را میدانیم و نه بیضایی بلکه تمام هنرمندان ایرانی این سالها قربانی سانسور شدهاند اما نمیتوان با تکیه بر همین نکته یکساعت مستند ساخت. آن هم وقتی بیضایی علاقه ندارد مورد جدیدی درباره سانسورها به ما بگوید.
فیلم با هیچکس جز شخص بیضایی و همسرش صحبت نمیکند و این هم یکی دیگر از نقاط ضعف اساسی مستند است. مستندساز باید بتواند سوژه را از زوایای مختلف بکاود، نکتهای که در اینجا به هیچوجه اتفاق نمیافتد.
تنها بخش مهم و اختصاصی فیلم هم باز میگردد به یک تسویه حساب شخصی میان بیضایی و کیمیایی، غیر از این تکرار مکرر لفظ سانسور و ذکر این موارد سانسور جذابیتی ندارد.
مستندساز نمیتواند تمهید درستی برای استفاده از آرشیو آثار بیضایی به عنوان B-roll در مستند، بیندیشد و برش خوردنها بعضاً نابجا و آزاردهندهاند.
عیّار تنها مستند ضعیفی در حد و اندازه رادیو فردا است و به هیچ وجه نمیتواند ارزش بیضایی و آثارش را نشان دهد.