در نتایج نظرسنجی خبرگزاری ایرنا از بازدیدکنندگان بیست و چهارمین نمایشگاه رسانه‌های ایران آمده است: پاسخ‌گویانی که در عرصه رسانه‌ای فعالند بیش از دو برابر سایر پاسخ‌گویان، «خبرگزاری‌ها» و «روزنامه‌ها» را به عنوان منابع خبری قابل اعتماد انتخاب کرده‌اند؛ این در حالی است که شرکت‌کنندگان غیررسانه‌ای در این نظرسنجی، بیشتر از فعالان رسانه‌ای به «صداوسیما» و «فضای مجازی» اعتماد داشته‌اند.

صداوسیما مدعی است دیروز در سراسر کشور نظرسنجی اتجام داده، ۴۱.۵ درصد از شرکت‌کنندگان گفته‌اند که قطعاً در انتخابات شرکت خواهند کرد؛ ۲۹.۵ هنوز تصمیم نگرفته‌اند و ۲۹ درصد هم اعلام کرده‌اند که در انتخابات شرکت نمی‌کنند.

عباس عبدی نوشت: این نظرسنجی از همان ابتدا از دید جامعه مغفول ماند و نتایج آن طرح، در پرتو افزایش قیمت نفت و پر شدن خزانه حکومت شاه و حمایت کامل کشورهای دیگر از شاه و اعلام حرکت به سوی تمدن بزرگ و از همه بدتر مدیرانی حلقه‌ به‌گوش شنیده نشد و حتی بد تفسیر شد. در نتیجه سه سال بعد؛ شد، آنچه که شد.

پیش از این برخی رسانه بر اساس داده‌های موسسه ایسپا مدعی شدند که میزان مشارکت مردم در انتخابات 32درصد است و این رقم در تهران بین 8 تا 15درصد تخمین زده می‌شود.

شهریار حیدری عضو کمیسیون امنیت ملی کشور می‌گوید: دولت سیزدهم در بحث چینش مدیران، ضعیف عمل کرد، یعنی افراد کم‌تجربه را وارد کارزار اجرایی کشور کردند. اکنون خیلی از جایگاه‌های بزرگ و مهم کشور به افرادی سپرده شده که اصلاً توان اداره و نظم دادن به آن مجموعه را ندارند.

روزنامه ایران، روزنامه رسمی دولت نوشت: بررسی‌های مراکز افکارسنجی نشان‌دهنده تضعیف جایگاه مجلس بواسطه رفتار برخی از نمایندگان در میان مردم است، تا جایی که بسیاری از ایرانیان حتی نام رئیس مجلس را هم نمی‌دانند.

عباس عبدی نوشت: توزیع پرسشنامه آموزش و پرورش و اجرای آن خلاف حقوق دانش‌آموزان و اولیای آنان است و حق نداشته‌اند از شرایط آغاز امتحانات سوءاستفاده کرده و آنان را مجبور به پاسخگویی کنند.

اینستاگرام با وجود محدودیت‌ها، هنوز در سال ۱۴۰۲ نیز انتخاب اول مدیران مارکتینگ شرکت‌ها برای تبلیغات است.

جهانگیری در واکنش به شکایت قالیباف از او گفت: این رفتار از شوخی های دوران ما است که یک نامزد از نامزد دیگر به خاطر مسائل طرح شده در مناظره ها که مردم آن مباحث را شنیده و خود قضاوت کرده اند، شکایت می‌کند. در انتخابات ۹۶ ایشان به اشکال مختلف مسائل شخصی یا موضوعاتی که در حوزه مستقیم مسئولیت بنده نبود را مورد سوال قرار داد. من ضمن پاسخ، به طرح چند پرسش پیرامون موضوعاتی که آن زمان و شاید هنوز در افکار عمومی مطرح بود مانند املاک نجومی، چگونگی واگذاری سهام شهرداری در بانک سرمایه و... پرداختم که ایشان به این سوالات پاسخی نداد. ظاهرا ایشان اهل پاسخ گویی نیست.»

اولی از سوی بیگانه و قابل انتظار است، دومی را چگونه می‌توان پذیرفت؟