به گزارش سایت خبری مدآرا؛ در بند ۷ قطع نامه ۱۰ماده ای ۵۹۸ که ایران یک سال بعد از عراق یعنی ۲۷ تیر ۱۳۶۷ آن را پذیرفت آمده است که هدف ایران پس از اعلام صدام حسین به عنوان متجاوز، دریافت غرامت جنگی بوده اما دبیرکل سازمان ملل چنانکه طارق عزیز از او نقل کرده، در یکی از مذاکراتش (پیش از اجرای آتش بس) به خسارات عراق اشاره کرده و گفته بود: «چه کسی غرامت خسارات عراق را خواهد داد؟ عراق هم باید غرامت بگیرد». علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه وقت حتی پیش از گزارش دبیرکل سازمان ملل تاکید کرده بود: «ما به دنبال اجرای کامل و دقیق قطع نامه شورای امنیت هستیم و تامین خسارات وارده در طول جنگ تحمیلی به ایران و پرداخت غرامت از سوی عراق چیزی است که هرگز از آن نمی گذریم»
غرامتی که بعدها بعدها آیت الله هاشمی رفسنجانی گفت: «بیش از هزار میلیارد دلار خسارت جنگ است.»
درست چند سال پس از پایان جنگ ایران و عراق و پس از اینکه رژیم صدام به کویت حمله کرد و باز هم توسط شورای امنیت سازمان ملل متجاوزگر شناخته شد، این سازمان، لشکرکشی عراق به کویت را محکوم کرد. خسارات مستقیم و غیرمستقیم کویت از این تجاوز برآورد شد و تا دلار آخر آن را از عراق دریافت گرفتند و به صندوق کویتی ها واریز شد. اینکه چرا ما همچنان پس از گذشت سی و اندی سال در دریافت غرامت از عراق ناکام ماندهایم جای پرسش دارد. آنهم در شرایطی که دریافت این غرامت می تواند بسیاری از مشکلات کشور را حل نماید.
محمود صادقی، نماینده مردم تهران در مجلس دهم در همین رابطه و در گفتگو با خبرنگار سیاسی سایت خبری مدآرا با اشاره به غرامت ۱۱۰۰ میلیارد دلاری عراق به ایران بر اساس قطعنامه ۵۹۸ گفت: در مجلس دهم این موضوع را مطرح کردم و از وزیر امورخارجه، این سوال را پیگیری کردم و آقای ظریف هم در کمیسیون به این سئوال پاسخ دادند و همان جا دیگر موضوع تمام شد و پیگیری نشد.
عضو فراکسیون امید مجلس دهم با بیان اینکه فکر می کنم الان زمان مناسبی برای طرح مجدد و دامن زدن به این موضوع (دریافت غرامت ایران از عراق) نیست گفت: این موضوع بازتاب های خارجی دارد. وقتی که بنده در مجلس قبل در این خصوص اظهار نظر کردم نماینده پارلمان عراق خیلی واکنش تندی داشت. بنابراین این موضوع می تواند یک مقدار به مناسبات دو کشور آسیب بزند لذا مطرح کردن دوباره این موضوع خیلی به مصلحت نیست.
وی در پایان خاطر نشان کرد: اگرچه پیگیری این موضوع از نظر حقوقی بسیار پیچیده است، اما شخصاً معتقدم طی سی ساله پس از جنگ باید اقدامات جدی تری برای پیگیری این موضوع انجام میشد. اما ظاهراً بلحاظ سرنگونی صدام و تغییر رژیم عراق که از نظر سیاسی با جمهوری اسلامی ایران همسو بوده است انگیزهی جدی برای پیگیری این موضوع در مسئولان ذیربط وجود نداشته است.