احمد زیدآبادی، روزنامه نگار در یادداشتی نوشت: کلیپی از حسن عباسی دیدم که در آن، ضمن اهانت به شادروان آیتالله منتظری، مسئولان دولت روحانی را نیز از ذیل تا صدر تهدید کرده بود.
این نوع سخنان احتمالاً افراد دودل و مردد را تحریک میکند که از میان کاندیداهای ریاست جمهوری به کاندیدای نزدیکتر به روحانی رأی دهند تا مثلاً روی این نوع افراد کم شود.
اگر قرار بود روی این قبیل افراد با حضور فردی همسوی روحانی در کاخ ریاست جمهوری کم شود، به طریقاولی باید با حضورِ شخصِ روحانی در پاستور رویشان کم میشد که نشد!
وضعیت این افراد اما در دولت آینده دیدنی است! دولت آینده اگر به رهبری اصولگرایان تشکیل شود، پس از چند صباحی کوبیدن بر طبل شعارهای معمول این جناح، ابتدا در سیاست خارجی و سپس در سیاست داخلی مسیری را خواهد رفت که دولت روحانی میخواست برود اما نتوانست! در آن شرایط، سخنرانیهای امثال حسن عباسی بسیار شنیدنی است! روزی آنها را خواهیم دید که با همین حدت و شدت از سیاست آشتی با جهان و عادیسازی روابط با غرب دفاع خواهند کرد و مخالفان چنین سیاستی را به باد توهین و تهدید خواهند گرفت!
اما اگر به فرض، عباسی و دوستانش بر همین حرفهای امروزشان در آن شرایط هم اصرار ورزند، قاعدتاً به عنوان “عوامل پیچیدۀ دشمن” محدود و منزوی خواهند شد و چنانچه بخواهند در مسیر خود، خیرهسری هم پیشه کنند چه بسا گذارشان به دباغخانه هم خواهد افتاد!
سیاست به معنای میل به قدرت، شعبدههایی در آستین و کلاه خود میپرورد که در وقت مناسبش تماشاگران را انگشت به دهان و هاج و واج میکند!