پاسخ اعضای کتابخانه ملی به گفته‌های مختارپور

۴.وقتی‌ رئیس محترم کتابخانه ملی از توجیه نداشتن صرف هزینه سخن می‌گویند انگشت بر دهان میمانیم‌ که ایشان دقًیقا از کدام هزینه سخن می‌گویند. هرچند معتقدیم چه جایی بهتر از کتابخانه ملی و چه کسانی بهتر از فرهیختگان و نخبگان این کشور مستحق صرف هزینه‌اند و صد افسوس که دوست داشتیم جناب آقاید کتر مختارپور قهرودی به عنوان رئیس مهمترین مرکز علمی و پژوهشی کشور آن را سرمایه‌گذاری تلقی کند و نه هزینه که از آن بپرهیزد و پرداخت آن برایش توجیهی نداشته باشد.

بااینحال در صورت موافقت مدیریت محترم کتابخانه، خیرین شریفی را میشناسیم که حاضرند هزینه شیفت شب کتابخانه ملی ایران را با افتخار و بدون هیچ منتی پرداخت نمایند.

۵.کتابخانه ملی برای پذیرش عضویت در شیفت شب،معیارهای سختگیرانه‌ای دارد و تنها بخش اندکی از اعضای کتابخانه ملی امکان عضویت و استفاده از شیفت شب را دارند؛ لذا باتوجه به محدودیت اعمال شده، تعداد اعضایی که از خدمات شبانگاهی کتابخانه ملی ایران بهره‌مند می‌شوند به هیچ وجه با تعداد افرادی که از خدمات عمومی کتابخانه در شیفت روز استفاده می‌کنند، قابل مقایسه نیست. بااین حال درصورتیکه امکان استفاده از شیفت شب برای همه اعضا که حداقل دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند فراهم گردد، بدون شک تمام ظرفیت سالن موجود تکمیل خواهد شد.

۶. رئیس محترم کتابخانه ملی، به تعداد کم استفاده‌کنندگان از شیفت شب اشاره شده است که ادعای نادرستی است. در قریب به اتفاق شب‌ها، بیش از۱۲۰نفر از ساعت۲۱به بعد در کتابخانه حاضر هستند(مستندات از طریق سیستم ثبت ورود و خروج کتابخانه قابل راستی‌آزمایی است) و ادعای کم بودن تعداد استفاده‌کنندگان دور از واقعیت است. در همینجا از رسانه‌ها و خبرنگاران محترم خواهش می‌کنیم (در صورت اجازه مدیران محترم کتابخانه) صحت ادعای ما را بررسی کنند.

۷. روابط عمومی کتابخانه ملی در آذرماه۱۴۰۱علت تعطیلی شیفت شب را «لزوم مصرف بهینه انرژی» اعلام کرد و با فرض صداقت مدیریت کتابخانه ملی، اعضا علیرغم میلشان با این تصمیم همراهی کردند. برای سازمانی که جایگاه فرهنگی رفیعی دارد عدم صداقت گناهی نابخشودنی است که متأسفانه در بیان مسئولین کتابخانه و بیانیۀ روابط عمومی سازمان در آذرماه  ۱۴۰۱در توضیح علت بسته شدن شیفت شب، هویداست.

۸. سازمان‌های بزرگ در جهان جدید، ذینفعان خود را در تصمیمات مدیریتیشان مشارکت می‌دهند. صرف هزینه‌های بسیار بالا برای تعویض موکت سالن‌ها موضوعی است که قطعا اگر در فرآیند مشارکتی و نیازسنجی واقعی ذینفعان سازمان قرار می‌گرفت، هرگز انجام نمی‌شد؛ چرا که در حال حاضر کتابخانه ملی با مشکلات پیش پاافتاده بسیاری دست به گریبان است که اعضا مایلند مدیریت کتابخانه ملی به آن‌ها توجه کند(به طور مثال تعمیر کمدهای شکسته و اشکالات هر روزه در رزرو کمدهای مراجعین، رفع خرابی تعداد قابل توجهی از صندلی‌های مطالعه و رفع کمبود حدود۳۰۰صندلی که در یک سال گذشته همواره موضوع اعتراض اعضا کتابخانه ملی بوده است. رفع سرعت بسیار پایین اینترنت کتابخانه و حجم بسیار ناچیز آن، توسعه فضاهای قابل استفاده به عنوان تالارهای مطالعه و رفع کمبود شدید فضای قرائتخانه، بازگشایی شعبه بانک مستقر در کتابخانه که بی دلیل بسته شد و یا بازگشایی تنها فروشگاه کتابخانه که پاسخگوی مراجعین و کارکنان محترم کتابخانه بود در شرایطی که در اطراف کتابخانه هیچ فروشگاه دیگری وجود ندارد. رسیدگی به گرانی اعجاب‌آور کافی‌شاپ و کیفیت بد رستوران، تأخیر طوالنی (۲سال) برای ساخت اتاقک نگهبانی۳۰متری درب غربی و تاخیر در راه‌اندازی آن و حتی رسیدگی به وضعیت نامناسب نظافت سالن‌ها، سرویس‌های بهداشتی و محوطه کتابخانه…) مطمئن هستیم که اگر قرار بود اعضای کتابخانه ملی برای هزینه کرد منابع برای تعویض میلیاردی موکت‌ها تصمیم بگیرند قطعا اولویت‌های دیگری را به مدیریت کتابخانه اعلام می‌کردند.

در انتها به نامه موالی متقیان حضرت امام علی (ع) به مالک‌اشتر (نامه۵۳نهج‌البلاغه) اشاره می‌کنیم تا شاید به ایشان یادآور شویم که پنهان ماندنشان از اعضاء کتابخانه ملی به صلاح مدیریت چند روزه‌شان نیست.

جناب آقای دکتر «مختارپور قهرودی»
«…..ما هم مردمانیم!»

وَأَمَّا بَعْدُ، فَال َ تُطَوِّلِن َّ احْتِجَابَک َ عَن ْ رَعِییَتِکَ، فَإِن َّ احْتِجَاب َ الْوُالَه ِ عَن ِ الرَّعِییَۀ ِ شُعْبَۀ ٌ مِن َ الضِّیقِ، وَقِلَّۀ ُ عِلْم بُُُْمُورِ؛ وَاالِحْتِجَاباال ُ مِنْهُم ْ یَقْطَع ُ عَنْهُم ْ عِلْم َ مَا احْتَجَبُوا دُونَهُ، فَیَصْغُر ُ عِنْدَهُم ُ الْکَبِیر ُ وَیَعْظُمالصَّغِیرُ، وَیَقْبُح ُ الْحَسَن ُ وَیَحْسُن ُ الْقَبِیحُ، وَیُشَاب ُ الْحَق ُّ بِالْبَاطِلِ؛

و اما بعد (از این دستور) هیچگاه خود را در زمانی طولانی از رعایا پنهان مدار، زیرا پنهان ماندن زمامداران از چشم رعایا موجب نوعی کم اطلاعی نسبت به امور (مردم و کشور) می‌شود و آن‌ها را از آنچه نسبت به آن پنهان مانده‌اند بی‌خبر می‌سازد در نتیجه مسائل بزرگ نزد آنان کوچک و امور کوچک در نظر آنها بزرگ می‌شود، کار خوب، زشت جلوه می‌کند و کار زشت، خوب؛ و حق ّ و باطل با یکدیگر آمیخته می‌شود.

با تشکر و تجدید احترام
جمعی از اعضای کتابخانه ملی ایران»