به گزارش سایت خبری مدآرا؛ امیر سالار داوودی وکیل زندانی در زندان اوین در روزنامه اعتماد نوشت:
به نام خدا
جناب آقای رییسی
ریاست محترم قوه قضاییه
با سلام
احتراما اطلاع حاصل کردم که عوامل تحت ریاست و اوامر جنابعالی در آخرین روز کاری سال ۱۳۹۸ پیشنویس آییننامهای را در خصوص کانونهای وکلای دادگستری سراسر کشور و البته به قید محرمانه، جهت اطلاع و استحضار ریاست محترم اتحادیه سراسری کانونهای وکلای دادگستری ایران ارسال و تحویل نمودهاند. در این ارتباط، اولا قدر متقین اینکه امکان آگاهی از فحوا و جزییات آییننامه محرمانه مورد بحث دستکم برای نگارنده به واسطه شرایط در حبس بودن، میسور نبوده است لذا در خصوص ماهیت آن چه عواملتان برای جامعه وکلای دادگستری تابع کانونهای وکلای سراسر کشور تدارک دیدهاند نمیخواهم و نمیتوانم اظهارنظر کنم، ثانیا بهرغم بیاطلاعی از فحوا و جزییات آییننامه موصوف، لیکن حتما تصدیق میفرمایید هر قسم تصمیمگیری به وجه پنهانی از افکار عمومی و البته دور از دسترس و امکان بررسی و اقناع جامعه صنفی هدف و فعالان صنفی مربوطه و اهل نظر تهیه و تدارک شود. هر آینه اقدامی مشکوک، سوال برانگیز و غیرقابل قبول تلقی میشود خاصه در دوره و زمانهای که در مورد شفافیت حداکثری به عنوان رکن رکین حکومتداری مطلوب، کارا، مقبول و مشروع، بیگفتوگو اتفاق نظر وجود دارد. ثالثا بار دیگر تاکید میکنم که ورود به جزییات آییننامه محرمانه تحویل شده به ریاست اتحادیه سراسری کانونهای وکلای دادگستری ایران را نه خواهانم و البته که به دلیل بیاطلاعی از جزییات توانایی نقد و تنقیح آن را ندارم و با این حال نمیتوانم طبقهبندی کردن پیشنویس یک سند صنفی تحت عنوان محرمانه و البته ارسال و تحویل عجیب و غریب آن به رییس نهاد صنفی ذیربط در آخرین روز کاری سال را نادیده گرفته و موجبات تعجبمان فراهم نشود. چه اینکه واضح و روشن است پس از آخرین روز کاری سال هم به دلیل تعطیلات نوروزی و هم به جهت اوج گرفتن شیوع داخلی یک بیماری عالمگیر در ابتدای سال جدید نه تنها کل کشور و مردم شرایط خاصی را تجربه کردند که به تبع جامعه صنفی وکلای دادگستری و زعمای جامعه صنفی نیز شرایط مشابهی را داشتهاند و از اینرو منصفانه است اگر حق بدهید از چنین امارات جدی و نامتعارفی مطلع شوم و اما احساس خطر نکنم و لاجرم از خود نپرسم که آیا دستگاه قضایی و سیاستگذاران جدیدش حقیقتا زمانی مناسبتر را جهت مطلع کردن اتحادیه کانونهای وکلای دادگستری ایران از آخرین تصمیماتشان در حوزه صنفی نیافتند، تا اینچنین متصف به ابنالوقت بودنیای درخور تحسین و تقدیر بسیار شوند ؟!
جناب آقای رییسی؛ آری احساس خطر میکنیم برای کیان و استقلال کانون وکلای دادگستری و البته شایان توجه دادن است که متاسفانه طی سالهای اخیر از عیار استقلال کانون وکلای دادگستری کاسته شده است و اگرچه به این استقلال نیمبند و حداقلی، ما و بخش قابل توجهی از همکارانمان راضی بودهایم، لیکن امروز احساس میکنیم احتمالا بنا بر همان امارات جدی و نامتعارف شرایطی در حال تدارک است تا مجموعه عوامل تحت اوامر جنابعالی با دیدن رضایت حداقلی وکلای دادگستری به جهت ستاندن کامل استقلال نیمبند شده و حداقلی کانونهای وکلای دادگستری کشور را نیز بردارد. بنابراین ابراز امیدواری میکنیم تا جنابعالی همچون زمانی که تصدی و اداره دستگاه قضایی را به عهده میگرفتید و البته که مدعی تغییر و تحول مثبت و بنیادین و عدالتمحور در مجموعه قوه قضاییه بودهاید همچنان بر وعدهتان استوار باشید. حتما نیک میدانید که اولا بدیهیترین و اساسیترین ضامن تغییر و تحول مثبت و بنیادین را که نیست جز شفافیت و پرهیز از نامحرم دانستن مردم، هرگز کنار نگذارید و البته گوشزد این قید ضروری است که وکلای دادگستری هم جزو مردم هستند و پنهانکاری از آنها و نامحرم دانستنشان روا نخواهد بود، ثانیا کانونهای وکلای دادگستری مستقل از حاکمیت و دستگاه قضایی میراثی گرانبها و سترگ برای مردم تکیهگاهی مطمئن جهت تحقق عدالت حقیقی در کشور به حساب میآیند و نباید اجازه داد تا یگانه نماد حق دفاع مستقل که یادگار دولت ملی زندهیاد دکتر محمد مصدق است و در عین حال نماد دیرپای نهادهای مدنی مستقل ایران نیز است از معنای حقیقی استقلال و ناوابسته بودن به حاکمیت و نهادهای تابع آن تهی شود که اگر استقلال کانون وکلا در معنای کامل آن است که برود، ابتدا مردم و سپس نظام قضایی که باید عدالتمحور باشد، همانا بزرگترین و مهمترین خسارتدیدگان خواهند بود.
و اما سخن پایانی
جناب آقای رییسی؛ حتما موافق هستید که به قول قدما هر چه خار آید، روزی به کار آید؛ قطعا در مثال مناقشه نیست و کانون وکلای دادگستری نباید خار محسوب شود و اما خواستیم یادآوری کنیم که در طول تاریخ بسیارانی بودهاند که برساختههای درستی را به غلط خار یافته و خرابشان کردند هر چند روزی از خاطرشان گذشته است که اشتباه کردهاند و آن مخروبهها به کار میآمدهاند، اما متاسفانه فراموششان شده بود که گاهی خیلی زود دیر میشود.
با تجدید احترام
امیرسالار داودی- زندان اوین ، بند ۸