امیرحسین مصلی روزنامهنگار در یادداشتی که در اختیار تحریریه مدارا قرار داد نوشت: «مشکل آقای کروبی حل شده است، برای اون یکی هم در تلاش و پیگیری هستیم، ولی نکته ای که مطرح است، این است که نباید با نظام در افتاد!»
این پاسخ مسعود پزشکیان به سوال خبرنگاری درباره مسئله رفع حصر بود که با انتقادات فراوانی در فضای مجازی بهویژه از سوی برخی از حامیان دولت به اصطلاح وفاق ملی مواجه شد و نخستین کنفرانس خبری رئیس جمهور را تحت الشعاع قرار داد، چراکه نام «اون یکی» که پزشکیان به زبان نیاورد «میرحسین موسوی» است، نخست وزیر دوران جنگ که چندی پس از انتخابات بحث برانگیز ۸۸ به همراه همسرش «زهرا رهنورد» بدون برگزاری دادگاه در خانهاش حصر شد. آیا جناب پزشکیان از یاد برده که شعار حامیانش در ایام انتخابات «یاحسین، میرحسین» بود؟ یعنی پس از به قدرت رسیدن بهسبب تکبر یا شاید هم ترس بهدلیل از دست دادن این مقام، مطالبه ملی رفع حصر را که تبلور واقعی وفاق ملی است، به فراموشی سپرده است! آیا چنین رویهای با گفتمان امام علی (ع) در نهج البلاغه که مورد تاکید رئیس جمهور است، تناسبی دارد؟
از سوی دیگر مراد پزشکیان از در نیفتادن با نظام چیست که تلویحا شرطی برای رفع حصر مهندس موسوی از آن استنباط میشود؟ آیا انتقاد از وضعیتی که باعث شده اکثریت مردم در انتخابات شرکت نکند چون امیدی به تغییر وضع موجود از طریق صندوق رای ندارند و طبق اصل ۲۷ قانون اساسی در اعتراض به تبعیض و فساد راهی جز تظاهرات خیابانی ندارند، در افتادن با نظام است؟ بهعبارت دیگر این در افتادن به نظام که رئیس جمهور مطرح میکند در کدام دادگاهی به اثبات رسیده است که باید از آن تبری جست؟ مگر نامزد جبهه اصلاحات برای مقابله با این شرایط که ناشی از نگاه حذفی و سلیقهای اقلیت حاکم بر کشور است، پا به عرصه انتخابات نگذاشت؟ با این استدلال که در اصل مغالطهای بیاساس است، باید گفت کمپین پزشکیان نیز با نظام در افتاده بود؟! امیدوارم رئیس جمهور با عذرخواهی از این گفته خویش از تجربه تلخ خلف وعدههای حسن روحانی عبرت بگیرد که باعث از بین رفتن وفاق ملی شد و این گفته میرحسین موسوی خطاب به احمدی نژاد را بهخاطر بیاورد که «ادب مرد به ز دولت اوست!»