بیش از یک میلیون نفر در استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان، کرمان و آذربایجان غربی شناسنامه ندارند
بر اساس آمارهای موجود بیش از یک میلیون نفر در استان های سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان، کرمان و آذربایجان غربی با معضل بی شناسنامه گی روبرو هستند، معضلی که نشان می‌دهد سیستان و بلوچستان رکورد دار و صدرنشین جدول بی هویت‌های کشور است.
به گزارش سایت خبری مدارا: ایلنا نوشت: آنگونه که خودشان می گویند؛ شناسنامه داشتن، تنها آرزوی آنان است، مردمانی که تنها یک چیز می‌خواهند، “شناسنامه”. چرا که نداشتنش به منزله محرومیت از تمام خدمات اجتماعی است.
“بی‌شناسنامه‌ها” عنوان دردناک زندگی مردمانیست که در اوج محرومیت، هویت هم ندارند، از دیرباز جغرافیای سیستان و بلوچستان بر مدار درد و رنج چرخیده است، جایی که بلاتکلیفی جزء لاینفک زندگیِ جمعیتی نزدیک به ۵۰ تا صد هزار نفر به گواه اخبار منتشر شده در این استان پهناور است.
بازمانده از زندگی
درد گران سیستان و بلوچستان درد “بی شناسنامه گی” است که به دیگر رنجهای این دیار می چَربد، زندگی فاقدین شناسنامه این استان در حقیقت زندگی در برزخ بی هویتی است، هر گاه نامی از هویت به میان آید ناخودآگاه، نگاه همگان به سمت سیستان و بلوچستان کشیده می‌شود، همانجایی که در سایه محرومیت های ریز و درشتش، غم بی شناسنامه گی و بازماندگی از زندگی، معضل اصلی آنجاست.
مرزنشینان سیستان و بلوچستان که با پاکستان و افغانستان همسایه اند، از دیرباز با معضل بی شناسنامه‌ها مواجه اند، این درحالیست که این ماجرا تنها به این استان معطوف نمی‌شود و در ۵ استان کشور این آسیب اجتماعی پراکنده است.
بر اساس آمارهای موجود بیش از یک میلیون نفر در استان های سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان، کرمان و آذربایجان غربی با معضل بی شناسنامه گی روبرو هستند، معضلی که نشان می‌دهد سیستان و بلوچستان رکورد دار و صدرنشین جدول بی هویت‌های کشور است.
آنگونه که خودشان می گویند، شناسنامه داشتن، تنها آرزوی آنان است، مردمانی که تنها یک چیز می‌خواهند، “شناسنامه”. چرا که نداشتنش به منزله محرومیت از تمام خدمات اجتماعی است.
ماجرای فرهاد
بخشی از این گزارش روایت زندگی « فرهاد»، «مینا» و «محمدعلی» است. «فرهاد شه بخش» فرزندی با پدر و مادر ایرانی است که سالهاکفش آهنی پوشید تا از لابه‌لای هزارتوی بروکراسی اداری، پرونده هویتی اش را بیرون بکشد اما نشد و او حالا به تنگنا رسیده است.
«فرهاد» و مادر و دو خواهر برادرش به همراه همسر و فرزندش، بچه های والدین ایرانی هستند، از پدری که شناسنامه دارد و مادری که شناسنامه ندارد.
این شهروند زاهدانی ساکن در بندر چابهار در گفت‌وگو با «ایلنا» از رنج های پیدا و پنهان زندگی بی شناسنامه‌های استانشان می گوید؛ از ترس، انزوا، رد مرز، محرومیت‌ها و اندوه هایشان که بی شمارند.
با اینکه فرسنگ ها دورتر از جغرافیای زندگیشان هستم، اما شروع به درد دل می کند. حین صحبت، رنجهای کار و زندگی‌اش را یکی‌یکی بیرون می‌ریزد و تعریف می‌کند که بی‌شناسنامه بودن، آنها را از زندگی ساقط کرده است.
رویای شناسنامه دار شدن مردمان بلوچ به اندازه ای برایشان محال شده که پس از بارها مراجعه برای تعیین هویت، که بعضاً سالها این بررسی ها طول می کشد، آنان را از ادامه دادن این مسیر منصرف کرده است.
محمدعلی شه بخش، پدر فرهاد که حالا در آستانه ۴۴ سالگی است، اظهار می کند: تنها خودم شناسنامه دارم و هیچگاه نتوانستم برای همسر و فرزندانم شناسنامه بگیریم و تلاش‌هایم بی نتیجه مانده است، کسی که در ۱۷ سالگی ازدواج و خیلی زود صاحب فرزندی به نام فرهاد می‌شود که حالا ۲۶ ساله است. جوانی که دوبار رد مرز شده و سر از پاکستان و افغانستان درآورده است.
آنگونه که فرهاد می گوید: پس از دستگیری به دلیل نداشتن مدارک هویتی و در حین رد مرز از او سوال کردند که به کدام کشور (افغانستان و پاکستان) میروی؟ و او هم تنها یک کلام گفته بود که، هر کدام نزدیک تر است. فرهاد شه بخش حتی نمیدانست که مسافت پاکستان و افغانستان تا چابهار (محل فعلی زندگیش) چقدر است.
فرهاد ادامه می دهد؛ نسل اندر نسل اهل محله شیرآباد زاهدان بوده ایم و از همین آب و خاک هستیم.
جوانی که از خروس خوان سحر تا پاسی از شب با پدرش محمدعلی برای نان شبشان در چابهار ضایعات جمع می کنند.
زندگی به نرخ آزاد
مینا همسر فرهاد ابراز می‌کند؛ عایدی همسرش از فروش ضایعات بین ۵ تا ۸ میلیون تومان در ماه است که کفاف هزینه های زندگیشان که همه به نرخ آزاد محاسبه می‌شود، نمی‌دهد.
مینا از رنج بی هویتی زنان بلوچ می گوید، از محرومیت های بهداشتی و تسهیلات زایمانی،از رنجهای بیشمار دوران بارداری و از زایمان های سخت درون خانه ای و از مرگ و میر نوزدان و مادران به دلیل زایمان های سخت.
او ابراز می کند: مثل همه زنان بلوچِ بی شناسنامه، فرزندش که حالا پسری دو و نیم ساله است را در خانه به دنیا آورده و تمام زنان حوالی اش مجبورند فرزندانشان را در منزل به دنیا بیاورند، اگرچه وجود ماماهای محلی و حضورشان در منازل تا حدی خیالشان را آسوده کرده، اما اگر زنی نتواند زایمان طبیعی کند و نیاز به عمل سزارین داشته باشد، دیگر کارش با کرام الکاتبین است، چرا که برای زنان بدون شناسنامه تسهیلات زایمانی وجود ندارد تا نوزادانشان را در محیط بیمارستانی دولتی یا درمانگاهی به دنیا بیاورند و گواهی ولادت بگیرند.
آنان تا به حال تجربه دریافت دسترنج خود و واریز آن به حسابشان نداشته اند، تا به حال پایشان به هیچ بانکی برای افتتاح حساب باز نشده، آنها نه بیمه دارند نه عایدی، آنان بی هویت های سیستان و بلوچستانند که جمعیتشان هم کم نیست.
مرگ تدریجی “بی شناسنامه ها” در جغرافیای بلوچستان
زندگی در جغرافیای بی شناسنامه های سیستان و بلوچستان مثل مرگ تدریجی است. اینها را می‌توان از بغض فرهاد و کلمات منقطعش فهمید.
آنها نمی‌دانند چگونه و در کدامین محکمه اثبات کنند، که پدر جد آنها در این سرزمین بوده و صاحب زمین اجدادی‌شان هستند.
آنها می گویند تنها راه اثبات ایرانی بودن‌شان آزمایش DNA و اثبات خویشاوندی است که طی کردن این پروسه در استان پهناور سیستان و بلوچستان به دلیل خدمات بسیار محدود و دور از دسترس، هزینه های سنگین، گرفتن استعلامات از مراکز اطلاعاتی و امنیتی کاری بسیار طاقت‌فرسا و طولانی است.
بی‌سوادی این جماعت کاری با آنان کرده که به دلیل نداشتن آگاهی و رنج‌پیمودن مسیر سختِ هویت دار شدن، قید شناسنامه را بزنند تا این روند فرسایشی شود.
این در حالیست با استناد به آمارها، گفته شده جمعیتی بین ۵۰ تا گاهاً ۱۰۰ هزار نفر در استان سیستان و بلوچستان به دلیل نداشتن مدارک هویتی از تحصیل، دانشگاه، داشتن سند مالکیت، سفر، درمان دولتی، انواع بیمه‌های درمانی، خرید دارو برای بیماری‌های خاص، گواهینامه، یارانه، استخدام نشدن در ادارات دولتی، نداشتن حساب بانکی، عدم ثبت شکایت در دادگاه، محروم و همچنین پس از فرزند‌دار شدن، فرزندشان هم هویتی ندارد.
بخش اعظمی از فاقدین شناسنامه در سیستان و بلوچستان ایرانی‌اند
در همین رابطه رئیس شورای شهر زاهدان تاکید می کند: اینکه در بین فاقدین شناسنامه سیستان و بلوچستان درصد اندکی هم از اتباع وجود داشته باشد، کاملاً طبیعی است، اما بخش اعظمی از فاقدین سجلی در این استان که وجود آنان را نمی‌شود انکار کرد، ایرانی و ریشه در خاک این کشور دارند.
محمود رضا کاوه سرجو، با ابراز تاسف از وضعیت بی شناسنامه های سیستان و بلوچستان می گوید: علاوه بر فاقدین شناسنامه تعداد زیادی از مردم این استان که ظن غصب شناسنامه بر آنان وارد شده از کلیه خدمات عمومی بی بهره شده اند.
وی با بیان اینکه منع خدمات یک اقدام کاملاً فرا قانونی است، می افزاید: ما نمی‌دانیم بر اساس چه قانونی این افراد منع خدمات شده اند، زیرا در هیچ کجای قانون چنین ماده ای وجود ندارد.
رئیس شورای شهر زاهدان با ذکر این نکته که این افراد امکان هیچگونه خدمات بانکی ، درمانی،و غیره ندارند، بیان می‌کند: با یک تحقیق و بررسی ساده مسئله غصب شناسنامه قابل تشخیص و در صورت اثبات، اقدام به باطل کردن اوراق هویتی و بعنوان یک تبعه خارجی رد مرز شوند و یا اگر اثبات شود که هویت‌شان مشکلی ندارد از حالت منع خدمات خارج شوند.
ورود مهاجرین افغان به سیستان و بلوچستان و تشدید نابسامانی‌های هویتی
کاوه سرجو، یکی از دلایل فاقدین شناسنامه استان سیستان و بلوچستان را اختلافات برخی از مردم با حکومت در قبل از انقلاب عنوان می کند و می گوید: در پی اختلافات بخشی از مردم با حکومت در زمان قبل از انقلاب بخش زیادی از مردم سیستان بلوچستان در افغانستان و پاکستان حاشیه نشین شدند و پس از گذشت ۱۰ الی ۲۰ سال و با پایان حکومت شاهنشاهی دوباره به وطن برگشتند و پس از آن نیز پیگیر اخذ شناسنامه نشدند.
او ادامه می دهد: در آن زمان ۹۰ درصد جمعیت استان سیستان و بلوچستان را روستائیان و عشایر تشکیل می‌داد که بعضاً تعدادی زیادی از آنان به دلیل عشایر بودن‌شان در کوهها به سر می بردند و ضرورت اخذ شناسنامه را احساس نمی‌کردند.
امتناع از پیگیری شناسنامه برای جلوگیری از اعزام به سربازی اجباری در قبل از انقلاب
عضو شورای شهر زاهدان از دیگر دلایل امتناع برخی از مردم سیستان و بلوچستان برای دریافت شناسنامه را جلوگیری از اعزام فرزندانشان به سربازی اجباری به دلیل دوران سخت و طاقت فرسای این دوره در زمان قبل از انقلاب بیان می‌کند و‌می افزاید: چون‌در زمان قبل از انقلاب دوره سربازی بسیار سخت و طاقت فرسا بوده، برخی از مردم این استان برای جلوگیری از اعزام فرزندانشان به دوره سربازی اجباری از پیگیری برای دریافت شناسنامه خوداری می کردند.
او از دیگر دلایل تشدید این نابسامانی هویتی در سیستان و بلوچستان را ورود مهاجرین افغان به خاک سیستان‌و بلوچستان می‌داند و می گوید: به جای اینکه این مهاجرین در کمپ های موقت اسکان داده شوند، به دلیل رافت اسلامی در شهرها و روستاها و در کنار مردم‌سکنی گزیدند و برخی از آنها هم متقاضی شناسنامه شدند، همین امر باعث شده تا دولت برای صدور سجلی فاقدین شناسنامه در این سختگیری های زیادی را اعمال کند.
کاوه سرجو، وقوع تورم افسار گسیخته، مشکلات عدیده اقتصادی، افزایش هزینه های درمانی را از جمله دلایل پیگیری مردم برای شناسنامه دار شدن در سیستان و بلوچستان عنوان و ابراز می کند: یکی از تبعات افراد فاقد شناسنامه در جامعه، امکان ارتکاب جرم و افزایش نا امنی توسط این افراد به دلیل بحران‌های ناشی از بی هویتی است که اگر هر خطایی از آنان سر بزند غیر قابل شناسایی و هیچگونه هویتی ندارند.
فاقدین شناسنامه محروم از تحصیل/ اتباع در حال تحصیل
او این را هم اضافه می کند که؛ محرومیت فاقدین شناسنامه از آموزش بزرگترین ضربه ای است که به این افراد زده می‌شود، چرا که در مدارس برای دانش آموزان اتباع بستر تحصیل و آموزش فراهم اما برای فرزندان بی شناسنامه ایران هیچ بستری فراهم نیست و در واقع مهاجرین از امکانات آموزشی کشور بهره مند و فرزندان بلوچِ فاقد شناسنامه، محروم از سیستم آموزشی کشورند.
به گفته رئیس شورای شهر زاهدان، اگر به هر طریقی مساله شناسنامه دار شدن افراد بدون هویت استان سیستان و بلوچستان حل شود، یک جمعیت گسترده بیسواد ایرانی به جمعیت کشور اضافه می‌شود که در همین راستا می طلبد، فارغ از هر نتیجه ای، زمینه آموزش و تحصیل همه فرزندان بلوچ و فاقدین شناسنامه کشور فراهم شود تا در آینده افرادی که شناسنامه دار می‌شوند، افراد باسوادی باشند که سبب ساز توسعه ایران اسلامی بشوند.
موضوع بی شناسنامه های سیستان و بلوچستان باید برای یک بار و برای همیشه حل شود
کاوه سرجو تصریح می کند: این موضوع باید یکبار و برای همیشه تعیین تکلیف شود و می طلبد که برای حل این معضل کارگروهی از مقامات کشوری تشکیل و در صورت نیاز به آنان تفویض اختیار شود تا این داستان بی هویتی برای همیشه پایان بگیرد به همین جهت تاکید می‌کنم که از ظرفیت بزرگان و ریش سفیدان اقوام در حل این موضوع استفاده شود.
این عضو شورای شهر زاهدان ادامه می دهد: فرض بر این بگیریم که از جمعیت فاقدین شناسنامه در سیستان و بلوچستان، ۱۰ درصد از جمعیت احتمالی از اتباع باشند که لازم است تا به آنان نیز تابعیت داده شود تا در مقابل، آن ۹۰ درصد از حق طبیعی خود بهره مند شوند، باز هم جای اغماض دارد تا این معضل سریعتر حل شود.
وی با تاکید بر اینکه یکی از نگرانی‌هایی که در استان سیستان بلوچستان وجود دارد، هم مرز بودن این استان با کشورهای افغانستان و پاکستان و استقرار گروهک های تروریستی در کشورهای یاد شده و احتمال لغزیدن افراد فاقد هویت و جذب آنان برای عملیات های خرابکارانه می داند و می گوید: لازم است تا با در نظر گرفتن همه این جوانب برای رفع این معضل اقدام جدی صورت بگیرد.
لزوم عمل به منویات رهبری
کاوه سرجو یادآور می‌شود؛ فراموش نکنیم که مقام معظم رهبری همواره تاکید بر جوانی جمعیت داشته اند، بدون شک با حل معضل بی شناسنامه های کشور خصوصاً استان سیستان و بلوچستان که بیشترین آمار فاقدین سجلی را به خود اختصاص داده، قطعاً به جمعیت جوان کشور افزوده می‌شود.
او متذکر می‌شود: این را هم در نظر بگیریم که بخشی از جمعیت جوان کشور هم با موج مهاجرت معکوس روبرو و در تلاشند تا از کشور خارج شوند، قطع به یقین با این اتفاق شاهد خروج سرمایه های انسانی خواهیم بود.
۹۸ درصد فاقدین شناسنامه سیستان و بلوچستان از دهک های پایین درآمدی هستند
در همین رابطه یک عضو شورای بخش مرکزی شهرستان دشتیاری هم در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار می‌کند: ماجرای تمام نشدنی فاقدین شناسنامه در استان سیستان بلوچستان ریشه در دلایلی نظیر عدم آگاهی، سهل انگاری، عدم دسترسی، روند پیچیده و سخت بروکراسی اداری، هزینه گزاف، فاصله زیاد محل سکونت به مرکز شهرستان و یا استان دارد.
ساجد جوهر تاکید می کند: همه این دلایل باعث شده تا کسانی که ایرانی الاصل هستند و صاحب ملک و میراث آبا واجدادی اند، همچنان بدون هویت بمانند.
وی عنوان می کند: همواره تاکید بر این بوده که مهاجرین و اتباع خارجی که در حاشیه کلان شهر های شیراز ،مشهد و تهران زندگی میکنند با مردمانی که در شهرستان دشتیاری (صاحب ملک/زمین کشاورزی صاحبان اصلی این خاک )هستند را مقایسه نکنند.
عضو شورای اسلامی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری اظهار می کند: براساس آمارهای میدانی حدود ۹۸ درصد فاقدین شناسنامه از خانواده های ضعیف، کم بضاعت و کم توان مالی و از دهک‌های پایین جامعه هستند که از ابتدایی ترین حق شهروندی مثل عدم افتتاح حساب بانکی، محروم از کمک های نهادهای حمایتی بهزیستی، کمیته امداد، عدم تعلق یارانه و کمک معیشتی محروم و از کلیه خدمات الکترونیک و آخرین موارد هم توزیع نفت و گاز الکترونیک و همچنین کارت نان بی بهره اند.
جوهر ابراز می کند: با توجه به شرایط اقتصادی فعلی کشور و نرخ تورم و گرانی موجود، زندگی برای اقشار ضعیف جامعه به سختی و با مشقت فراوان می گذرد و حالا تصور کنید آن دسته از فاقدین شناسنامه که اکثراً از هیچ‌یک از خدمات دولت برخوردار نیستند در چه شرایطی قرار دارند.
دشتیاری در لیست مناطق بالای جمعیتی بی شناسنامه
او یادآور می‌شود:طبق نرخ آمار جمعیتی ، شهرستان دشتیاری جز بیشترین مناطق فاقد شناسنامه است و طبق آمار و اطلاعاتی که از طریق شوراهای بخش مرکزی به بخشداری ارسال شده، حدود دو هزار نفر از ۵۰۰ خانوار، فاقد شناسنامه فقط در بخش مرکزی این شهرستان وجود دارد که بخش باهوکلات این شهرستان هم تقریباً به همین آمار است.
عضو شورای بخش مرکزی شهرستان دشتیاری اظهار می‌کند: برخی از این فاقدین شناسنامه کسانی هستند که پدر شناسنامه دارد و مادر شناسنامه ندارد و براساس بروکراسی اداری بعد از تشکیل پرونده در ثبت احوال و بررسی توسط سه نهاد پلیس اطلاعات(تایید تابعیت)، نیرو انتظامی و سپاه (تایید هویت) با کندی بعد از سالیان سال صاحب شناسنامه می‌شوند.
جوهر در ادامه بیان می‌کند: از این تعداد حدود ۲۰۰ پرونده در ثبت احوال شهرستان دشتیاری تشکیل و هنوز در دست بررسی است ، این در حالیست که بررسی برخی پرونده ها بعضاً تا حدود ۱۰ سال هم به طول کشیده تا خانواده ای تابعیت گرفته و خیلی از خانواده ها به دلیل همین اطاله رسیدگی از پیگیری اخذ شناسنامه و هویت دار شدن دلسرد و منصرف شده اند.
او ادامه می دهد: آمار قابل توجهی هم به آن دسته از خانواده های که مادر شناسنامه دارد و پدر بدون شناسنامه است، اختصاص دارد که در چندین استان این موضوع بصورت قانون در سال ۹۸ اجرا شده و خانواده ها و فرزندانشان تعیین تکلیف و به آنان شناسنامه داده شده اما این قانون براساس ملاحظاتی در استان سیستان بلوچستان اجرا نشده و نمی‌شود.
فاقدین شناسنامه ساقطین از زندگی
یک فعال مدنی از بندر چابهار نیز در رابطه با مصائب بی شناسنامه های استان سیستان و بلوچستان می گوید: فاقدین شناسنامه استان سیستان و بلوچستان در حقیقت ساقطین از زندگی هستند، در حالیکه جَد اندر جَدشان اهل زاهدان، دشتیاری ، چابهار ، سیه بند، بنت و دهان، سراوان، بم پُشت و پَسکوه، جالق، کوهک، کوه بیرک، حاجی آباد زاهدان، سرجنگل و بچه های محلات داخلی خود زاهدان از جمله شیرآباد و کریم آباد هستند که از محلات خیلی قدیمی زاهدان است.
منصور روحی با تاکید بر اینکه نباید موضوعات سیاسی، امنیتی و ایدئولوژیکی با موضوع اجتماعی یکی شود، اظهار می کند: صدور ۱۰۰ جلد شناسنامه در مقابل جمعیت زیاد بی شناسنامه های استان سیستان و بلوچستان هیچ است.
رئیس جمهور معضل کِشدارِ بی شناسنامه های سیستان و بلوچستان را حل کند
این فعال مدنی تصریح می‌کند: بروکراسی شدید اداری در استان سیستان و بلوچستان و خصوصاً مرکز این استان حاکم است و به همین جهت ما خواستار ورود مسئولان رده بالای کشوری از جمله ریاست جمهور، وزیر کشور ، نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی و استاندار هستیم تا برای برون رفت از این معضل کِشدار، برای صدور اسناد هویتی فاقدین شناسنامه این استان به تاییدیه دانشگاهیان، فرهنگیان، ائمه جمعه، ریش سفیدان، شوراها و مسئولان برای حل این معضل اکتفا کنند.
روحی تاکید می کند: با توجه به اینکه جمعیت کشور رو به پیری رفته و از آن سو تبلیغ فرزند آوری می‌شود، چرا به جمعیت ۵۰ یا تا ۱۰۰ هزار نفری بی شناسنامه های سیستان و بلوچستان توجهی نمی‌شود، در صورتیکه بی شناسنامه های این استان همه ایرانی هستند و در شان کشور عزیز ما نیست که مردم خودش را سرگردان و بعنوان پاکستانی و افغانی رد مرز کند.
او ادامه می دهد: وقتی ما فرزندان وطن را طرد می‌کنیم آیا دولت افغانستان و پاکستان آنها را می پذیرد؟
این فعال مدنی، وضعیت فاقدین شناسنامه در سیستان و بلوچستان را به مثابه از اینجا رانده ،از آن جا مانده عنوان می کند و می گوید: این مردم عاشق کشور ، نظام و فرزندان اصیل ایران، آریایی و از قومیت بلوچ هستند و نباید اینگونه سرگردان و بلاتکلیف باشند.
گستردگی معضل بی شناسنامه ها در چابهار، دشتیاری و زاهدان
روحی با ذکر این نکته که بیشتر فاقدین شناسنامه در حوزه بلوچستان و در شهرهای زاهدان، دشتیاری ، چابهار، سراوان، حوزه نیک شهر و بخش بنت، خاش، سوران، جالق ومهرستان هستند، بیان می‌کند: معضل بی شناسنامه ها در دشتیاری، چابهار و زاهدان به مراتب بیشتر و گسترده تر از سایر نقاط است.
وی اضافه می‌کند: پیشنهاد می‌شود تا نمایندگان تام الاختیار از وزارت کشور به همراه معتمدین و متخصصین بومی هر محله در بخش ها و شهرهای منطقه مستقر و با قید فوریت مشکلات فاقدین شناسنامه را در همان محل حل و فصل کند.
یک هزار و ۶۹۴ نفر سیستان و بلوچستانی در صف تعیین هویت
آنگونه که علی رحمتی مدیر کل ثبت احوال استان سیستان و بلوچستان یکشنبه دوم دی ماه سالجاری در گفتگو با رسانه ها اعلام کرده: در حال حاضر ۱۶۹۴پرونده فاقدین شناسنامه این استان برای تابعیت ایرانی در دست بررسی و اقدام است.
وی از تعیین هویت و صدور ۱۷۲ جلد شناسنامه به افراد فاقد شناسنامه این استان در سالجاری خبر داده و اعلام کرده که درحال حاضر ۸۱۲۱ نفر در استان سیستان و بلوچستان منع خدمات سجلی هستند و تاکنون برای ۱۵۹۲ نفر نیز به دستور مقام قضایی منع خدماتی سجلی صورت گرفته است.
مدیر کل ثبت احوال استان سیستان و بلوچستان تاکید کرده: افرادی که مدعی پدر ایرانی و فاقد شناسنامه‌اند می توانند با تشکیل پرونده، تقاضای بررسی تعیین هویت کنند و پس از بررسی‌های لازم و مثبت بودن نتایج استعلامات برای این افراد مطابق قانون شناسنامه صادر می شود.
سراوان بیشترین رشد جمعیتی استان سیستان و بلوچستان دارد
او با بیان این موضوع که درحال حاضر جمعیت استان سیستان و بلوچستان براساس آخرین داده‌های سجلی، ۳ میلیون و ۳۳۷ هزار و ۵۳۴ نفر است، گفته: این استان ۳.۹۶ صدم درصد جمعیت کشور را دارد.
رحمتی در ادامه با اشاره به آمار جمعیتی ۳ میلیون نفری این استان و تفکیک جنسیتی آنان اعلام کرده که از این آمار، یک میلیون و ۶۸۴ هزار و ۷۳۹ نفر را زنان و یک میلیون ۶۵۲ هزار و ۷۹۵ نفر را مردان تشکیل داده‌اند.
مدیر کل ثبت احوال سیستان و بلوچستان بیشترین رشد جمعیتی این استان را سراوان با ۲.۲ دهم درصد و کمترین را سیستان با ۱.۳ دهم درصد برشمرده و گفته که جمعیت زاهدان مرکز سیستان و بلوچستان ۸۲۴ هزارو ۶۴۴ نفر است.
اخبار مرتبط:
