نقدعلی، نماینده مجلس: تعامل با آمریکا به افزایش فشارها و تهدیدهای بیشتر منجر شده/ در آینده هم با آمریکا مذاکره نخواهیم کرد

به گزارش سایت خبری مدارا: دیدبان نوشت: حجت‌الاسلام محمدتقی نقدعلی، نماینده خمینی‌شهر در مجلس که چندی پیش با هرگونه مذاکره مخالفت می‌کرد، روز گذشته (یکشنبه ۲۸ بهمن) در صحن علنی مجلس خاطر نشان کرد: «از مقام معظم رهبری تشکر می‌کنم به خاطر این که آب پاکی را روی دست کسانی که هنوز دل به غرب بستند برای گره گشایی ریختند و مذاکره با آمریکا را مطابق تجربه تاریخی بی‌ثمر دانستند.»

این سیاستمدار ایرانی از جمله چهره‌هایی است که نامش با غربی‌ها و مذاکره با آن‌ها گره خورده است، چراکه اتحادیه اروپا، نقدعلی را در ۲۴ ژانویه ۲۰۲۳ در فهرست تحریم‌های جدید خود قرار داد. حالا برای واکاوی بهتر مسائل و با خبر شدن از آخرین موضع‌گیری‌های او و برخی دیگر از نمایندگان مجلس درباره مذاکره با آمریکا به سراغ وی رفتیم و با او گفت‌وگو کردیم.

حجت‌الاسلام محمدتقی نقدعلی، نماینده خمینی‌شهر در مجلس در این‌باره گفت: مسئله مذاکره با ایالات متحده و سیاست‌های کلی نظام در قبال این موضوع، همواره یکی از مباحث اصلی در فضای سیاسی کشور بوده است. پس از اظهارات اخیر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر استفاده از ابزارهایی همچون FATF برای اعمال فشار بیشتر بر ایران، فضای غالب در مجلس و سایر ارکان نظام، مخالفت قاطع با هرگونه مذاکره بوده است.

وی با تأکید بر این که حتی در آینده نیز نمی‌توان با آمریکا مذاکره کرد، اظهار داشت: با توجه به بیانات مقام معظم رهبری و تأکید ایشان برعدم مذاکره با آمریکا، اکثریت مجلس نیز هم‌نظر با این دیدگاه هستند و هرگونه گفت‌وگو با دولت آمریکا را بی‌فایده و مضر می‌دانند. تجربه تاریخی نیز نشان داده است که در طول ۴۶ سال گذشته، مذاکرات با آمریکا هیچ نتیجه مثبتی برای ایران به همراه نداشته و تنها به افزایش فشارها منجر شده است. به همین دلیل، فضای سیاسی حاکم در کشور، تبعیت از رهنمودهای مقام معظم رهبری را ضروری دانسته و هرگونه تلاش برای مذاکره را بی‌ثمر تلقی می‌کند.

این نماینده مجلس درباره برخی افراد که بعد از سخنان رهبری نیز همچنان بر لزوم مذاکره تأکید دارند، عنوان کرد: این افراد غالباً در جایگاه‌های مسئولیتی مهمی قرار ندارند یا در سطوحی هستند که تأثیرگذاری چندانی بر سیاست‌های کلان کشور ندارند. به همین دلیل، این دیدگاه‌های مخالف، تأثیر محسوسی در مسیر سیاست‌های کلی نظام نخواهند داشت. با این وجود، این افراد همچنان بر این باورند که مذاکره می‌تواند راهی برای کاهش فشارهای اقتصادی و بین‌المللی باشد، اما تجربه گذشته و تصمیمات کلان نظام این دیدگاه را رد می‌کند.

وی ادامه داد: در مورد فشارهای موجود بر دولت، باید توجه داشت که دولت با وعده‌هایی مبنی بر ایجاد تعاملات بین‌المللی روی کار آمد، اما با توجه به شرایط جدید و مواضع مقام معظم رهبری، عملاً راه مذاکره با آمریکا مسدود شده است. این موضوع باعث شده است که مجلس و سایر ارکان نظام برعدم مذاکره تأکید بیشتری داشته باشند و هماهنگی بیشتری در سیاست‌های داخلی و خارجی ایجاد شود. بنابراین، هرگونه تقابل بین دولت و مجلس در زمینه مذاکره با آمریکا منتفی است، چراکه سیاست کلان نظام، تبعیت از بیانات مقام معظم رهبری را الزامی می‌داند.

نقدعلی با اشاره به نقش ترامپ در ترور سردار سلیمانی، متذکر شد: یکی از استدلال‌های مخالفان مذاکره، موضوع شهادت حاج قاسم سلیمانی و مسئولیت مستقیم آمریکا در این اقدام تروریستی است. با این حال، این مسئله تنها یکی از دلایل فرعی برای رد مذاکره با آمریکا محسوب می‌شود. دلیل اصلی، تجربه تاریخی و تحلیل هزینه و فایده مذاکرات است. ازآنجا که مذاکرات گذشته هیچ سودی برای کشور نداشته و همواره منجر به خسارت شده است، نظام بر این باور است که مذاکره مجدد نیز نتیجه‌ای جز زیان نخواهد داشت.

وی تاکید کرد: بنابراین، علت اصلی ممنوعیت مذاکره، بی‌ثمر بودن آن از منظر سیاسی و اقتصادی است و مسائل دیگر مثل به شهادت رساندن سردار سلیمانی با دستور ترامپ، صرفاً دلایلی تکمیلی در این راستا محسوب می‌شوند.

این نماینده مجلس تصریح کرد: سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و جایگاه آن در محور مقاومت، باعث شده است که هرگونه مذاکره با آمریکا به عنوان تضعیف جایگاه ایران در منطقه تلقی شود. این در حالی است که برخی کشورها با استفاده از مذاکره به دنبال تأمین منافع خود هستند، اما در مورد ایران، تجربه تاریخی نشان داده که هرگونه تعامل با آمریکا به افزایش فشارها و تهدیدهای بیشتر منجر شده است. به همین دلیل، نظام بر استقلال تصمیم‌گیری و تقویت جایگاه منطقه‌ای ایران تأکید دارد.

وی در نهایت خاطرنشان کرد: در مجموع، فضای کنونی کشور نشان می‌دهد که سیاست کلی نظام، مخالفت قاطع با مذاکره با آمریکا است و تمامی ارکان حاکمیت، اعم از مجلس و دولت، خود را موظف به پیروی از این سیاست می‌دانند. هرچند برخی افراد ممکن است همچنان بر لزوم مذاکره تأکید کنند، اما این دیدگاه‌ها تأثیر قابل‌توجهی در سیاست‌های کلان کشور نخواهد داشت.