حرام اعلام کردن ساخت سریال “مست عشق” درباره زندگی شمس تبریزی توسط دو مرجع تقلید حواشی بسیاری را در شبکه های مجازی به دنبال داشت.
به گزارش گروه تحلیل خبر سایت خبری مدآرا، «عرفان» علم مورد علاقه علامه جعفری بود. او گفته بود: «لذتآورترین مکتبهای معنوی همین مکتب «عرفان» است، ولی متاسفانه قابل اثبات با دلیل نیست… قطعی است که عرفان، عالیترین و معقولترین لذت را برای انسان عارف به ارمغان میآورد…» یکی از شاگردانش درباره استادش میگوید: «ایشان در عرفان عملی فوقالعاده بالا بودند و اصلا در عرفان موسسند…» او بار دیگر در حوزهای وارد شده بود که نگاه غالب در حوزههای علمیه آنچنان میلی به آن نداشت و برخی بزرگان از آن به عنوان محور انحرافات اعتقادی یاد میکنند. جعفری نه تنها به بیان آموزههای عرفانی پرداخت بلکه فراتر رفت و شرحی بر مثنوی مولوی نوشت؛ مثنویای که بیش از خود عرفان، مخالفانی در حوزههای علمیه داشت. او اگرچه در این شرح انتقاداتی را درباره آرای مولوی مطرح کرده است اما آنچنان تمجیدی از این شاعر عارف میکند که این انتقادات دیده نمیشود. او معتقد است: «عظمت مقدار فراوانی از مطالب متنوع که در این کتاب (مثنوی معنوی) آمده برای مغزهای جوینده بسیار مفید است و اگر کسی این مساله را منکر شود، مثنوی را مورد توجه قرار نداده است یا خدای نخواسته غرض دیگری دارد… مطالب مهم مولوی و گرایشها و دریافتهای او مرا به خود جلب کرد. ما در بررسی خود دریافتیم که او وقتی روحش اوج میگیرد و دریافتی از خدا پیدا میکند از بالا به انسانها نگاه میکند…» او در جلد ۱۴ «ترجمه و تفسیر نهجالبلاغه» خود نوشته است: «اگر با یک نظر محققانه، نه با مطالعات سطحی برای اشباع ذوق ادبی، در طرز تفکرات جلالالدین محمد مولوی وارد شویم و به طور دقیق منابع و تکیهگاههای اندیشهها و تجسمات این مغز و روان شگفتانگیز را مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دید این انسان، چگونه همزمان با تفکرات علمی محض و جهانبینی کلی که بر مبنای حواس و تعقل استوار است، در اقیانوس مواج از دریافتهای عرفانی و وجد و هیجان ربانی غوطهور شده است. آنچه که اینجانب در نتیجه تفسیر، نقد و تحلیل مثنوی به دست آوردهام، حدود ۵۰۰ مساله علمی محض و صدها اصول و مسایل جهانبینی و شناختهای روانی و اخلاقی است.» او در جای دیگر درباره مولوی گفته است: «او را من از ملاصدرا خیلی بالاتر میبینم. از یک جهت از ابنسینا هم بالاتر است.»