امام جمعه موقت تهران، غدیر را جشن بیعت با ولایت عنوان کرد و گفت: ولایت فقیه تجلی ولایت امیرالمومنین(ع) است و ادله آن چنان محکم است که هر کس منکر آن باشد، هیچ درکی از فقاهت و کلام ائمه معصومین(علیهم السلام) نبرده است.

امید اسدبیگی را میشناسید؟ اگر نه؛ حتما نام شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه را شنیده اید که کارگرانش گاه و بی گاه طی سالیان اخیر بخاطر عدم دریافت حقوق تحصن و اعتصاب و راهپیمایی می کنند.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام انفجار کم سابقه بیروت را دانست و گفت: این حادثه با رفتارهای آمریکایی اسراییلی سالهای اخیر هماهنگی و سنخیت دارد.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه گفت: صاحبان قدرت در ايران مصلحت كشور را تشخيص نمي دهند.

نایب رییس فراکسیون طب سنتی اسفندماه سال گذشته درباره کرونا گفته بود که "دشمن با کرونا به جنگ اقتصاد ایران آمده است."

کسی نمی‌گوید مراسم مذهبی در کشور تعطیل شود، فقط تا وقتی کرونا هست باید تغییر شکل بدهد. طرح خوبی به عنوان هیات‌های خانگی در اوایل شیوع کرونا اجرا شد. چه خوب می‌شد اگر وزارت ارتباطات در ایام محرم اینترنت رایگان در اختیار مردم قرار می‌داد تا آنها با استفاده از آن از جلسات عزاداری امام حسین به صورت مجازی فیض ببرند.

سراسر امید بود و نشاط‌. گل لبخند برلبانش همیشه شکوفا بود. نهاد ناآرام وجودش یک‌دم ایستا نبود. روزنامه‌نگار بود؛ ششدانگ، بی‌قرار، صیاد سوژه‌ها و خستگی ناپذیر.

«اولویت ما در این مجلس بین قانونگذاری و نظارت، نظارت است؛ این نظارت هم یک نظارت میدانی است البته در این نظارت به دنبال مچ‌گیری و عیب و ایرادگیری نیستیم؛ به دنبال این هستیم که کار به درستی انجام شود و در حقیقت به دنبال این نیستیم که چوبی در لای چرخ دولت بگذاریم بلکه به دنبال این هستیم که عصایی برای دولت باشیم تا گره‌ از کار مردم حل شود اما اگر جایی دیدیم که قانون بر روی زمین مانده و کاری انجام نشده است طبیعتاً در منافع مردم و کار مردم آنجا مماشات نمی‌کنیم و به وظیفه قانونی خود ادامه می‌دهیم.»؛ این مهم‌ترین بخش از سخنان محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس یازدهم، در نخستین گفت‌‌وگوی تلویزیونی‌‌اش پس از انتخاب به سمت جدید است که شامگاه سه‌شنبه گذشته از صداوسیما پخش شد.

علیرغم آنکه در عصر رسانه های جدید هستیم ولی کماکان بیشتر مسئولان کشورمان برآورد سنتی و غلطی از رسانه و کارکردهای آن دارند.در ظاهر همه این حضرات تعریف مشخص و دقیقی از رسانه دارند و اتفاقا اشراف کامل دارند که چقدر به رسانه نیازمند هستند اما در برهه های حساس و در عمل نشان می دهند که همچنان اولا رسانه را خوب نشناخته اند ،ثانیا کارکردهای مفید آن را نمی دانند و ثالثا نمی دانند چگونه رسانه را به خدمت بگیرند برای رسیدن به هدف.

طبق اساسنامه این انجمن تنها افرادی که عضو این نهاد صنفی هستند میتوانند از خدمات انجمن صنفی روزنامه نگاران توقع حمایت قانونی داشته باشند آنهم با ارائه شکایت کتبی که متاسفانه تنها سه نفر از صد امضا کننده این نامه عضو انجمن مذکور هستند؛ به راستی چرا روزنامه معترضان، عضو انجمن صنفی روزنامه نگاران نشده اند که حالا توقع پیگیری مشکلاتشان را از این انجمن دارند؟